Τα μεγάλα δεν μπορώ είναι κρυμμένα καλά στο…μυαλό μας!

* Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΜΕΜΤΣΟΥΔΗ

Πόσες φορές είπες ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι; Πόσες φορές άφησες στη μέση μία εργασία; Πόσες φορές πήγες αδιάβαστος/η στο σχολείο γιατί δεν μπορούσες να διαβάσεις το δύσκολο μάθημα που σου έβαλε ο δάσκαλός σου ή η δασκάλα σου; Πόσες φορές δεν έλαβες μέρος σε διαγωνισμούς γιατί πίστευες ότι υπάρχουν καλύτεροι από εσένα; Πόσες φορές…

Ο Νικόλας λατρεύει τους ελέφαντες. Σ’ ένα τσίρκο ήταν ένας τεράστιος ελέφαντας που έκανε πράγματα και θαύματα στο πρόγραμμά του. Σήκωνε άμαξες με τους θηριοδαμαστές μέσα τους, ξερίζωνε δέντρα, μετακινούσε βράχους. Όλοι τον θαύμαζαν τον Δία, έτσι έλεγαν το συμπαθητικό τετράποδο. Στο τέλος της παράστασης ο Δίας στεκόταν συνεχώς δεμένος σ’ ένα μπηγμένο ξύλινο πάσσαλο  στο έδαφος. Ένα χοντρό σκοινί κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του. Ο Δίας, αν και κατά τη διάρκεια της παράστασης έδειχνε χαρούμενος και ευδιάθετος, στο σημείο αυτό ήταν κακοδιάθετος και μελαγχολικός.

Ο Νικόλας καθόταν παράμερα και συλλογιζόταν πώς είναι δυνατόν ένα ζώο με τόση δύναμη δεν ξεριζώνει τον πάσσαλο με αποτέλεσμα να αποδράσει. Γιατί δεν το έκανε; Κάποτε ρώτησε έναν από τους θηριοδαμαστές γιατί δεν το σκάει ο Δίας. Η απάντηση που πήρε είναι διότι ήταν εξημερωμένος. Η δεύτερη απορία που εκφράστηκε ως ερώτηση ήρθε αβίαστα στο μυαλό του Νικόλα. Καλά, αφού είναι εξημερωμένος γιατί είναι δεμένος; Η σιωπή ήταν η απάντηση στη δεύτερη ερώτηση. Κάποτε, ο Νικόλας πήρε μία πολύ πειστική απάντηση. Ο Δίας δεν το έσκαγε από τα δεσμά του, γιατί όταν ήταν πολύ μικρός τον έδεναν στον ίδιο ξύλινο πάσσαλο, αλλά τότε δεν είχε τη δύναμη να τον ξεριζώσει.

Ο Νικόλας φαντάστηκε ένα νεογέννητο ελεφαντάκι δεμένο στον συγκεκριμένο ξύλινο πάσσαλο να κάνει τεράστιες προσπάθειες να δραπετεύσει, αλλά να μην μπορεί. Οι ίδιες προσπάθειες γινόταν κάθε μέρα. Να τεντώνει τα ποδαράκια του, να τεντώνει το σκοινί, αλλά να μην έρχεται το θεμιτό αποτέλεσμα. Ξανά και ξανά, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό ο μικρός Δίας να προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά του. Αλλά, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό έπεφτε στο χώμα κατάκοπος, εξαντλημένος και ανήμπορος. Ώσπου, ήρθε εκείνη η μέρα, εκείνη η ώρα, εκείνη η στιγμή στη ζωή του Δία που πίστεψε ότι δεν μπορεί να ξεριζώσει τον ξύλινο πάσσαλο και να δραπετεύσει. Επομένως, ο τεράστιος και πολύ δυνατός Δίας δεν το σκάει όχι γιατί δεν μπορεί, αλλά γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί ο δυστυχής!

Μικρέ μου φίλε, υπάρχουν αρκετές φορές που δεν καταφέραμε κάτι παρόμοιο. Ζούμε με τις αναμνήσεις αυτής της αποτυχίας στην μνήμη μας και κάθε φορά που μας εμφανίζεται να αντιμετωπίζουμε το ίδιο πράγμα, η άρνησή μας είναι μεγαλύτερη. Το χειρότερο όμως είναι ότι ποτέ δεν αμφισβητούμε σοβαρά αυτήν την κακή ανάμνηση. Κι έτσι παύουμε να προσπαθούμε! Κι έτσι δεν ξαναδοκιμάζουμε τις δυνάμεις μας. Κι έτσι μένουμε καθηλωμένοι στην αδράνεια, την αποδοχή και την παραίτηση!

Μικρέ μου φίλε, κάθε φορά που σου παρουσιάζεται η ευκαιρία να ξαναδοκιμάσεις για κάτι το οποίο έχεις αποτύχει στο παρελθόν να μην το φοβάσαι, αλλά να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή. Με όλη σου την ψυχή… Μόνο έτσι θα μάθεις να ξεπερνάς εμπόδια και δυσκολίες. Μόνο έτσι θα μπορείς να ξεπεράσεις και να υποτάξεις την νοοτροπία του «δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω». Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ελευθερωθούμε…

Θα τα ξαναπούμε με τη νέα σχολική χρονιά. Πώς περνάει ο καιρός; Αδηφάγος ο χρόνος! Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ένα καλό και όμορφο καλοκαίρι.

Λεξιλόγιο: τσίρκο, θηριοδαμαστές, δεσμά, αδράνεια, αποδοχή, δραπετεύω, ελευθερία, νοοτροπία, αδηφάγος.

Υ.Γ₁: Σου εύχομαι να ξεριζώσεις όλους τους πασσάλους που θα προσπαθήσουν να μπουν στη ζωή σου.

Υ.Γ₂: Δεν υπάρχει δεν μπορώ, αλλά δε θέλω! 

*ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ