Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Α.ΚΙ.ΔΑ



Οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της παιδείας του τόπου μας δεν είναι για εφησυχασμό, αλλά για διαρκή επαγρύπνηση.

Τα τελευταία τρία χρόνια βιώσαμε και βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις σε σχέση με σημαντικές αποφάσεις που έπρεπε και πρέπει να παρθούν για το καλό της παιδείας του τόπου μας.
Ως Α.Κί.ΔΑ δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστο τον τρόπο λήψης αυτών των αποφάσεων, οι οποίες διέπονται από αυθαιρεσία και έλλειψη κοινωνικού διαλόγου. Θεωρούμε τις πιο κάτω εξελίξεις σημαντικότατες για τις οποίες η Π.Ο.Ε.Δ δεν πρέπει να παραμείνει απλός παρατηρητής.

(α) Προαγωγές γίνονται υπό όρους που αμφισβητούσαμε εξ αρχής, δηλαδή χωρίς μισθολογικό αντίκρισμα. Προκύπτει, επίσης, χάσμα μεταξύ των μόνιμων συναδέλφων που θα υπηρετούν στην ίδια θέση. Επιπλέον, οι οργανικές θέσεις που έχουν παραχωρηθεί είναι μειωμένες κατά δεκαπέντε (15) στη Δημοτική, τέσσερις(4) στην Προδημοτική και δύο (2) στην Ειδική Εκπαίδευση σε σχέση με τις πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Η ανησυχία μας τόσο για υποστελέχωση των σχολικών μονάδων όσο και για την αυθαίρετη μείωση των οργανικών θέσεων, δυστυχώς επιβεβαιώνεται. Επιπρόσθετα, δημιουργούνται εύλογες ανησυχίες από το γεγονός ότι, από ανεπίσημες πληροφορίες, η ΤΡΟΙΚΑ έθεσε θέμα στον Υπουργό Παιδείας κ. Κώστα Καδή για μείωση προσωπικού. Παράλληλα έντονη ανησυχία προκαλούν και οι απαράδεκτες δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών για διαφοροποίηση του τρόπου αυξήσεων – προσαυξήσεων – ΑΤΑ κτλ μετά το 2016. Συνυπολογίζοντας τα πιο πάνω, αλλά και την επιβάρυνση που έχει ήδη υποστεί ο Κλάδος μας (30% μειώσεις μισθών – κατάργηση ή και μείωση συντάξεων, εφάπαξ κλπ ) οι αλυσιδωτές επιπτώσεις θα είναι τεράστιες και τραγικές τόσο για τη δημόσια εκπαίδευση όσο και για το βιοτικό επίπεδο των συναδέλφων.

(β) Υπεύθυνος τμήματος, υπεύθυνος Η/Υ, ενισχυτική διδασκαλία, αλλόγλωσσοι μαθητές, παραβατικότητα, η 4η ώρα για θηλασμό, είναι μερικά από τα σημαντικά θέματα που απασχολούν τον Κλάδο μας, για τα οποία δεν υπάρχουν ξεκάθαρες απαντήσεις από πλευράς ΥΠΠ. Είναι βέβαιο ότι ο χρόνος κυλά εναντίον των πιο πάνω αιτημάτων. Η μη θεσμοθέτηση των πιο πάνω θα έχει ως αποτέλεσμα την οριστική κατάργησή τους. Τα χρονικά όρια έχουν καταστεί ασφυκτικά, αφού οι σχολικές μονάδες φαίνεται πώς δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν κανονικά την 1η Σεπτέμβρη.

(γ) ΠΟΣ: Δε διαπιστώνονται αλλαγές στο υπάρχον σύστημα τόσο στην εργοδότηση (αυτοεργοδοτούμενοι) όσο και στη μοριοδότηση του θεσμού. Τα προβλήματα που προκύπτουν από το «καινούριο» σύστημα είναι γνωστά ( συνθήκες εργασίας, μισθολόγιο, δημιουργία εκπαιδευτικών διαφόρων ταχυτήτων, οδοιπορικά κλπ). Με το πιο πάνω σύστημα, εντέχνως και αδιακρίτως, υποβαθμίζεται ο θεσμός των Προαιρετικών Ολοήμερων Σχολείων, πράγμα που πλήττει, εκτός της Δημόσιας Εκπαίδευσης, το κοινωνικό πρόσωπο του κράτους προς τους πολίτες του.

Βάση των νέων δεδομένων, ως ΑΚΙΔΑ, εκφράζουμε τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευσή μας. Δυστυχώς είχαμε ήδη προαναγγείλει τα κακώς κείμενα που θα ακολουθούσαν και καλούσαμε την ΠΟΕΔ να αντιδράσει , να μην αποδεχτεί τα δεδομένα και να διεκδικήσει τις θέσεις που έχουν αποκοπεί.

Απαίτηση μας είναι η άμεση απόφαση για πλήρωση όλων των οργανικών θέσεων που προκύπτουν από τις επερχόμενες προαγωγές με στόχο τη μονιμοποίηση όλων των συναδέλφων, που τις δικαιούνται, το αργότερο πριν το τέλος του 2014.

Καλούμε την Π.Ο.Ε.Δ να προχωρήσει σε έκτακτη συνεδρία του Δ.Σ για εξέταση των νέων δεδομένων που παρουσιάζονται μπροστά μας, αλλά και λήψη άμεσων αποφάσεων.

Ανεξάρτητη Κίνηση Δασκάλων – Νηπιαγωγών ( Α.Κί.ΔΑ )

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Οι σειρήνες και ο Πενταδάκτυλος πρέπει να αποτελούν ερινύες…

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΜΕΜΤΣΟΥΔΗ*
Οι σειρήνες αντηχούν στ’ αυτιά μας για άλλη μία φορά. Αυτός ο αποκρουστικός ήχος που σε γεμίζει με φόβο. Θυμάμαι πριν 15 χρόνια που ήρθα στην Κύπρο ξύπνησα από τον ύπνο μου με σκοπό να τρέξω στο δωμάτιο που κοιμόταν το ανιψάκι που φιλοξενούσαμε. Ως δόκιμος, που είχα υπηρετήσει, ήξερα καλά τον ήχο αυτής της σειρήνας! Η γυναίκα μου και αυτή έντρομη σηκώθηκε από το κρεβάτι. «Σήκω», της είπα με δυνατή φωνή, «γίνεται πόλεμος, το παιδί…». «Είναι επέτειος της εισβολής», μου απάντησε. Πήγα και χάιδεψα τα μαλλιά του μικρού λέγοντας από μέσα μου ότι αυτές οι σειρήνες είναι καταδίκη και όχι επέτειος. Από τότε και κάθε χρόνο ο φόβος αυτός μετριάζεται. Ο φόβος μου είναι να μην εξαφανιστεί αυτός ο φόβος!
20 Ιουλίου 1974. Εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο μας. Πραξικόπημα και μετά από αυτό ο ουρανός μαύρισε καθώς και οι ψυχές που βρισκόταν κάτω από αυτόν. Πρόσφυγες, αγνοούμενοι, βιασμένα σώματα και ψυχές, κραυγές και κλάματα, νεκρά σώματα και όνειρα, ισοπεδωμένες πόλεις και χωριά, ισοπεδωμένοι άνθρωποι, βαναυσότητες, αγριότητες, χαμένες περιουσίες και όλα αυτά στο όνομα μιας ειρηνευτικής απόβασης από την πλευρά των Τούρκων. Ο Αττίλας χτύπησε και η πατρίδα μου έμεινε η μισή.
Ακολούθησαν 40 ολόκληρα χρόνια από τότε. Είναι κρίμα που διαπιστώνουμε περίτρανα τη διαίρεση και τη διχόνοια ανάμεσα μας. Με φανφάρες και μεγαλοστομίες οι μεν κατηγορούν τους δε, προσπαθώντας να λάβουν ο καθένας τον τίτλο του «πατριώτη» ή του «υπερπατριώτη»! Λες και ο τίτλος αυτός απαλαίνει τον πόνο του κάθε πρόσφυγα. Συνομιλίες πολλές, αποτέλεσμα ουδέν! Δυστυχώς, στο όνομα του μεγαλύτερου προβλήματος του τόπου μας χτίστηκαν, χτίζονται και (ελπίζω πως όχι) θα χτίζονται πολιτικές καριέρες και τίτλοι. Ο Πενταδάκτυλος μας μάς απαντάει σε όλους αυτούς τους κομπασμούς με εμφαντικό τρόπο, με τα λαμπάκια της ντροπής που κάθε βράδυ αναβοσβήνουν. Αυτά τα λαμπάκια μας κοροϊδεύουν κάθε μέρα.
Κανένας δεν ξεχνά, τίποτα δεν ξεχνιέται. Αυτό το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» άλλαξε αρκετές φορές. Δε θα κάνω αναδρομή για τις διάφορες ταμπέλες του, αλλά αυτό καταδεικνύει το άκρον άωτον της πολιτικής υποκρισίας και της πολιτικής διαλεκτικότητας στο πρόσχημα του αναλόγως των περιστάσεων κινούμαστε, δηλαδή του όπου φυσάει ο άνεμος πάω! Το εθνικό συμφέρον, που έχουν επικαλεστεί πολλές φορές οι διεκδικόντες τίτλους και τιμές,  όταν έπρεπε η αλήθεια ν’ αντικατασταθεί με κάτι άλλο, χρησιμοποιείται πάντα ως βασικό επιχείρημα.  Το εθνικό συμφέρον, λοιπόν, είναι τρεις απλές λέξεις: ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ και ΕΙΡΗΝΗ. Με γνώμονα αυτές τις λέξεις θα υπάρξει και δικαίωση, του πριν 40 χρόνια, μαύρου ουρανού και ψυχών!
Οι σειρήνες και ο Πενταδάκτυλος μου ραγίζουν την ψυχή, όχι κάθε χρόνο, κάθε μέρα…
«Μητέρα, αν το βρεις βαρύ το γράμμα μου,
είναι που σκύβει απάνω του ο Πενταδάκτυλος φορτωμένος Τούρκο,
αν το βρεις ασήκωτο,
είναι που γονατίζει απάνω του ο Πενταδάκτυλος φορτωμένος Τούρκο.
Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα ο Πενταδάκτυλος, μητέρα.
Στο κάτω-κάτω το Μόρφου δεν το βλέπουμε,
στο κάτω-κάτω την Κερύνεια δεν τη βλέπουμε,
την Αμμόχωστο δεν τη βλέπουμε,
όμως αυτός είν' εκεί απέναντί μας ,
όμως αυτός είναι διαρκώς εκεί απέναντί μας ,
και μας κοιτάζει , και μας κοιτάζει μ' ένα τρόπο ...
και κάθεται βραχνάς και μολύβι στο στήθος μας,
όμως αυτός είν' εκεί απέναντί μας ,
και δεν μπορεί να κρυβεί σαν το Μόρφου,
και δε μπορεί να κρυβεί σαν την Κερύνεια
και σαν την Αμμόχωστο.
Και λέει: "Λοιπόν";
και μας ρωτά: "Λοιπόν";»
Κώστας Μόντης: "Τα τρία Γράμματα στη Μητέρα"

*Εκπαιδευτικός

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Μάθε ν' ακούς ΚΥΡΙΕ!

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΜΕΜΤΣΟΥΔΗ*

Πρέπει επιτέλους να μιλάμε απλά, πολύ απλά, τόσο απλά που να γινόμαστε κατανοητοί και από ένα μικρό παιδί. Επιπλέον, πρέπει να μάθουμε να ακούμε, να ακούμε το Μάριο, το Γιώργο, τη Νίτσα, τη Λίτσα… Μεγάλο προσόν να μπορείς να ακούς, να καταλαβαίνεις, να αφουγκράζεσαι και να συμπάσχεις.

Είμαστε όλοι απλοί στρατιώτες μεγάλων ιδανικών που οι συχνότητές μας ενώνονται σε σχήματα παράλογα και εξωκοσμικά. Είμαστε όλοι μαζί που ζούμε σε ένα συγκεκριμένο τόπο και σε μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Εμείς, λοιπόν, αλληλοεπιδρούμε μεταξύ μας με διάφορους τρόπους. Τόσο απλά μπορείς να καθορίσεις τον όρο κοινωνία!

Ένα άλλο σημαντικό θέμα είναι αυτό των κοινωνικών δομών. Η κοινωνική δομή είναι η συνύφανση των αλληλεπιδράσεων και σχέσεων των ανθρώπων με έναν λιγότερο ή περισσότερο επαναλαμβανόμενο και σταθερό τρόπο. Η κοινωνική δομή αποτυπώνεται στα δίκτυα των κοινωνικών θέσεων και στην κατανομή των ανθρώπων σε αυτά. Η κοινωνική δομή εξασφαλίζει μια ιδιότητα οργάνωσης και σταθερής εστίασης στις ομαδικές μας εμπειρίες, και μας επιτρέπει να επιτυγχάνουμε τους κοινωνικούς μας στόχους. Χάρη στην δομή, είμαστε σε θέση να συνδέσουμε εμπειρίες και να τις ονομάσουμε συνολικά.

Λαμβάνοντας υπόψιν τα πιο πάνω μπορούμε να κατανοήσουμε το ρόλο μας μέσα σε αυτό που λέμε κοινωνία. Οι ρόλοι μας είναι αιρετοί, εκτός κι αν αυτοί (οι ρόλοι) θεωρούνται από κάποιους ως οικογενειακή υπόθεση και δεν το ξέρω! Δυστυχώς, από τα τελευταία γεγονότα που βιώνουμε ως πολίτες αυτού του κράτους, δεν αναφέρω τον Κλάδο μας μόνο, είναι επιεικώς απαράδεκτα.

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια βιώνουμε ένα κυκεώνα κρίσης θεσμών, ηθικής, και αξιών σε πολλαπλά επίπεδα. Από την άλλη πλευρά η οικονομική κρίση έχει - (ας μου επιτραπεί ο όρος) - «μπει στο πετσί μας για τα καλά». Όμως την οικονομική κρίση δεν την έφερε κανένας από εμάς, αλλά κάποιοι που είχαν και έχουν εκτελεστικούς ρόλους! Βλέπουμε να γιγαντώνονται η κομματικοποίηση, το μοίρασμα των ανθρώπων σε ομάδες, η προσωπολατρία, η διαπλοκή, ο ρεβιζιονισμός, το ρουσφέτι και τόσα άλλα που στέκονται εμπόδιο και τροχοπέδη στην ανάπτυξη, την πρόοδο και την ευημερία των πολιτών, όχι μόνο της πολυτάραχης πατρίδας μας, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Όμως, αγαπητοί συμπολίτες, μπροστά μας έχουμε έναν ακόμα ύφαλο. Την Έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας. Είναι επιτακτική ανάγκη να ληφθεί σοβαρά υπόψιν απ’ όλο τον κόσμο. Μερικά από τα σημεία που μπορούμε να αναφέρουμε επιγραμματικά είναι τα πιο κάτω.   Η συγκεκριμένη έκθεση αποτελεί τροχοπέδη στην παιδεία μας αφού:

1ον : καθιστούν την παιδεία μας σαν μία υπεραγορά με έσοδα και έξοδα.
2ον : αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως ένα ποσό μετρήσιμο και ποσοτικοποιεί την ανθρώπινη ύπαρξη.
3ον : καταπατά κάθε εκπαιδευτική φιλοσοφία.
4ον : οι πριμοδοτήσεις και οι τιμωρίες που εισηγείται θα έχουν και σαν αποτέλεσμα και καλύτερους δασκάλους, αλλά και καλύτερους μαθητές. Αλήθεια, ποια παιδαγωγική θεωρία λέει κάτι τέτοιο;
5ον : η μάθηση θα είναι απόλυτα συνυφασμένη με την επίδοση στα τεστ (μιλάνε για εθνικά επίπεδα; Ποιος ξέρει άραγε;) χωρίς να λαμβάνει υπόψιν το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, τον ανομοιογενή μαθητικό πληθυσμό και τόσα αλλά που δεν είναι της παρούσης.
6ον : επιβάρυνση του εκπαιδευτικού έργου (ήδη είμαστε εκπαιδευτικοί με τις περισσότερες ώρες εργασίας σε όλη την Ευρώπη – δες και το Φιλανδικό μοντέλο εκπαίδευσης).
7ον : νέες μειώσεις μισθών (που κάποιοι επιτήδειοι σκόπιμα παραπλανούν για το μέγεθός αυτών).
8ον : ενδεχόμενες νέες απολύσεις και μείωση λειτουργικών θέσεων στη δημόσια εκπαίδευση.
9ον : δημιουργία τριών ταχυτήτων εκπαιδευτικών.  Μόνιμοι – Συμβασιούχοι – Αντικαταστάτες!... Πριν και Μετά! Διαφήμιση από ινστιτούτο αδυνατίσματος μου θυμίζει αυτό!
10ον: νέος απαράδεκτος, όπως προτάθηκε από το ΥΠΠ (σχέδιο Κενεβέζου) τρόπος πρόσληψης εκπαιδευτικών (κάτι που επανέρχεται στο τραπέζι με τον όρο «ικανός» εκπαιδευτικός).
11ον: αποπαγοποιήσεις προαγωγών – όνειρα θερινής νυκτός – (χωρίς μισθολογική αναβάθμιση) για την εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων.

Τέλος, διαπίστωσα μία απάθεια και μία επιφανειακή αντιμετώπιση του θέματος των προαγωγών από τη μεριά των «υπευθύνων» των ρόλων! Δε γνωρίζω το κατά πόσο έχουν υπόψιν τους τα πιο πάνω θέματα. Είναι πλέον φανερό ότι κάποιοι δεν ασχολούνται με αυτά που όφειλαν να ασχολούνται βάση της θέσης που κατέχουν.  Επιπλέον, βασική προϋπόθεση είναι να μη μηδενίζεις και απαξιώνεις τη βάση, αλλά να τη δυναμώνεις. Δεν είμαστε ούτε αριθμοί, ούτε νούμερα. Ακόμα, το φιλότιμο και η αξιοπρέπεια του καθενός μας δεν είναι μετρήσιμα μεγέθη!
Τέλος, μπορεί ο καθένας μας να καταλάβει ποιον στηρίζω σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Εμείς αλλάζουμε τον κόσμο!


* Βοηθός Γενικός  Οργανωτικός Γραμματέας ΠΟΕΔ – Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Μία φορά κι έναν καιρό...

*ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΜΕΜΤΣΟΥΔΗ

Μία φορά κι έναν καιρό, όχι πολλά χρόνια πίσω, ήταν ένα σύνθημα που ήθελε ν’ αλλάξει τον κόσμο. Αυτό το σύνθημα ήταν μόνο τρεις λέξεις. Λέξεις που και σήμερα είναι τόσο αληθινές, ουσιαστικές και σιχαμένες συνάμα! Τρεις λέξεις που γι’ αυτές χύθηκαν πολλοί τόνοι μελάνι, αλλά και πολύ αίμα! Όλα αυτά έγιναν γιατί αυτές οι λέξεις σε άλλους έδιναν προοπτική ζωής (στην πλειοψηφία) και σε άλλους αποτελούσαν τροχοπέδη για τα πλάνα τους.

Εδώ και αρκετά χρόνια, δυστυχώς, πολλοί από εμάς δεν καταλαβαίναμε ότι αυτές οι λέξεις καπηλεύονταν, αναμασιούνταν, διαστρεβλώνονταν, μειώνονταν και ενίοτε μηδενίζονταν! Τελικά αυτές οι λέξεις, με πολύ έντεχνο τρόπο, έχουν ακρωτηριαστεί!

Πολλοί «υπεύθυνοι» προφασίζονται διάφορους λόγους για κάποιες αποφάσεις τους. Κύριος λόγος η οικονομική κρίση, πιο πρόσφατος όρος το μνημόνιο! Δεν μπορούν να αποφύγουν κάποιες αποφάσεις λόγω μνημονίου! Ποιος υπέγραψε αυτό το μνημόνιο; Όχι, πάντως οι πολλοί! Είσαι ελεύθερος για να, αλλά όχι ελεύθερος από… Κι έτσι το έργο καταλήγει πάντα με ρητορικές ερωτήσεις που δεν έχουν ποικίλες απαντήσεις, αλλά ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ του μνημονίου.

Έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ υπάρχει η θέληση, η βούληση πάει περίπατο! Μακάρι να μπορούσαμε λοιπόν. Από την άλλη όμως, έχουμε και το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»! Ένας φαύλος κύκλος των καιρών που διανύουμε φίλε μου…

Δεν μάντεψες ακόμα τις λέξεις;

Γύρω μας βλέπουμε καταστάσεις εφιαλτικές, αν και όχι πρωτόγνωρες! Η ιστορία μας δίδαξε πολλές φορές. Εδώ θα δανειστώ λίγους στίχους από ένα αγαπημένο μου τραγούδι: «Κάποτε θα `ρθουν γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί για να σε πείσουν. Έχε το νου σου στο παιδί κλείσε την πόρτα με κλειδί, θα σε πουλήσουν.»

Ο έλεγχος είναι πιο εύκολος όταν έχεις να αντιμετωπίσεις έναν ρακένδυτο αντίπαλο! Το χειρότερο όλων, όμως, είναι ότι μας κάνουμε και νιώθουμε και φταίχτες! Τι σου είναι το παιχνίδι της ψυχολογίας (πολιτικής και μη)! Με τα πιο πάνω, τόσο απλά, σκότωσαν τις δύο από τις τρεις λέξεις!
Τώρα τελευταία στον τόπο μας πάνε προς εκτέλεση και την τρίτη λέξη! Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί! Προσπαθούν μέσα από ποσοστώσεις και οικονομίστικους όρους να κατακρεουργήσουν ένα από τα  υπέρτατα αγαθά του ανθρώπου. Μέσα από εκθέσεις ιδεών και μερικές ατάκες προσπαθούν να καλυτερέψουν την αγωγή μας; Την αξιοπρέπεια μας; Την ηθική μας;

Με λίγα λόγια μας πήραν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας…
Με απλά λόγια μας παίρνουν το ΨΩΜΙ μας…
Χωρίς λόγια σκοτώνουν την ΠΑΙΔΕΙΑ μας…
Κλείνοντας, θα μνημονεύσω 800 χιλιάδες «τρελούς», που έδωσαν το αίμα τους για να μπορούμε να είμαστε αυτοί που δεν είμαστε!

«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ» :  Αυτές τις λέξεις πρέπει να έχουμε οδηγούς τόσο για την πρόοδο όσο και για την ευημερία μας, άλλωστε…
Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις
Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.
Ποιητική Μ. Αναγνωστάκης


* Βοηθός Γενικός Οργανωτικός Γραμματέας ΠΟΕΔ, Μέλος ΔΣ ΑΚίΔΑ

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Αρχική τοποθέτηση...

Κανένας δεν πρέπει να μείνει απ’ έξω. Όλοι μαζί προχωρούμε πιο δυνατά!

…και να που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήρεμα κι απλά! Ενίοτε και πιο δυναμικά θα συμπλήρωνα!
Την κίνησή μας διέπει  η εμπιστοσύνη, η συνεργασία, η ανιδιοτέλεια, η ειλικρίνεια, η συμπαράσταση, η παρώθηση, η διαλεκτική, η ομόνοια, η στοχοθεσία, η συμπόρευση, η ταπεινότητα, η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός, ο δυναμισμός, η διεκδίκηση, η διαφάνεια, η αλήθεια…η αλήθεια…Η ΑΛΗΘΕΙΑ!
Φτιάχνουμε το δικό μας παραμύθι και ζητάμε από τους συνανθρώπους μας να μας ακολουθήσουν – όχι κατ’ ανάγκη – ,αλλά και να το αλλάξουν. Έχουμε την ανάγκη να το αλλάξουν! Η λέξη παραμύθι εντός εισαγωγικών για τους πιο συντηρητικούς, ενώ τα εισαγωγικά δε χρειάζονται για τους πιο ρομαντικούς!
Πίστεψα σε αυτό το παραμύθι και να ‘μαι εδώ! Δε ζητάω πολλά, τα θέλω ΟΛΑ! Τουλάχιστον θέλω να τα διεκδικήσω μαζί σου! Δε χρειάζομαι κουΐντες και φώτα, αλλά εσένα κοντά μου! Θέλω να διαφωνήσω μαζί σου και να φτιάξουμε κάτι καλύτερο. Εδώ δεν υπάρχει στράτευση, αλλά συστράτευση δυνάμεων, απόψεων και προοπτικών! Είμαστε όλοι στο ίδιο μετερίζι και όχι σε διαφορετικό.
Παχιά λόγια θα μου πεις. Ε ναι λοιπόν, παχιά λόγια! Παχιά λόγια για κάποιους δυστυχώς. Η κοινή λογική σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε χρειάζονται τρελές ιδέες, οι οποίες θα δώσουν τις λύσεις στα προβλήματα «λογικής» που έχουμε ενώπιών μας! Αν μία ιδέα δε θεωρηθεί τρελή εξ αρχής, τότε μην ασχοληθείς μαζί της!
Η Α.ΚΙ.ΔΑ ξεκίνησε σαν μια τρελή ιδέα, από μερικούς (ας μου επιτραπεί ο όρος με όλο το σεβασμό) τρελούς αμούστακους εκπαιδευτικούς. Και αυτή η ιδέα έγινε όραμα και αγάπη για τόσους άλλους. Στην πάροδο του χρόνου το νεογέννητο αυτό παιδί μεγάλωσε, ανδρώθηκε και έφτασε να είναι 22 ετών!   Αδυσώπητος ο χρόνος! Για άλλη μία φορά αυτό το παραμύθι απέδειξε περίτρανα το λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε, που δεν είναι άλλος παρά της διαφύλαξη, της διεκδίκησης και της επίτευξης των στόχων υπέρ του συμφέροντος του κλάδου μας. Τον τελευταίο καιρό κατηγορήθηκε για πολλά πράγματα. Η απάντηση ήταν άμεση με την εκπροσώπησή της στα συμβούλια της Π.Ο.Ε.Δ! Δε θα αναφέρω ονόματα, δε χρειάζεται άλλωστε. Οι εκπρόσωποι της Α.ΚΙ.ΔΑ είναι 1189 σε όλα τα συλλογικά όργανα!
Θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι κανένας δεν είναι πάνω από την παράταξη. Η παράταξη για άλλη μία φορά έβγαλε υγεία προς τα έξω. Η υγεία όμως προέρχεται πρωτίστως κι από υγιή άτομα! Από μεριά μου θα ‘μαι πίσω από την παράταξη πάντα! Θα είμαι εδώ όσο αντέχω, όσο μπορώ! Όταν πια πάψω να αντέχω και να μπορώ, τότε θ’ αποσυρθώ με μία τεράστια Α.ΚΙ.ΔΑ στην καρδιά μου!
Βασιζόμενος πάντα στις αρχές που διέπει την παράταξη, το ίδιο ισχύει και για το συνδικαλισμό. Ο συνδικαλισμός είναι πάνω από πρόσωπα και καταστάσεις. Υπερασπιζόμαστε τα δίκαια και τα κεκτημένα κάθε συναδέλφου ξεχωριστά! Είμαστε όλοι μαζί και οι 4811! Η κοινωνία ανυπόμονα αφουγκράζεται τα βήματά μας, για να την ομορφύνουμε ή να μας καταπιεί! Είμαστε υποχρεωμένοι να πετύχουμε…
Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους φίλους μου για την ευκαιρία που μου έδωσαν! Θα προσπαθήσω να σταθώ αντάξιος των προσδοκιών τους. 
Πρέπει να τονίσω ότι όλοι μας ως πρώτιστη ανάγκη πρέπει να έχουμε την παιδεία αυτού του τόπου. Όλα είναι θέμα νοοτροπίας και αγώνα...

Καλή μας δουλειά...