Ουγκαγκαμπούμ...

*Του Απόστολου Μεμτσούδη

Κάποτε ήταν ένας λαός. Αυτός ο λαός είχε τρία παιδιά. Την δικαιοσύνη, την παιδεία και την υγεία. Ήρθαν δύσκολοι καιροί και αναγκάστηκε ο λαός να ξενιτευτεί για να ζήσει τα παιδιά του. Άφησε πίσω του όμως τους τρεις υπουργούς να τα προσέχουν. Μετά από δύο μήνες ο υπουργός δημοσίας τάξης τηλεφωνά στο λαό και του ανακοινώνει ότι η δικαιοσύνη πέθανε. Συντετριμμένος ο λαός έβαλε τα κλάματα ρωτώντας πως συνέβη αυτό. Ο Υπουργός του απάντησε ότι ανέβηκε στη σκεπή του σπιτιού. Εκεί καβάλησε ένα καλάμι και πήρε φόρα πέφτοντας κάτω. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος! Τότε, ο λαός μέσα από αναφιλητά είπε στον Υπουργό πώς ο τρόπος που παρουσίασε το θάνατο της δικαιοσύνης δεν ήταν ο ενδεδειγμένος. Πώς έπρεπε να παρουσιαστεί απόρησε ο Υπουργός. Θα μπορούσες να με πάρεις τηλέφωνο και να μου πεις ότι η δικαιοσύνη ανέβηκε στην σκεπή του σπιτιού και δεν κατεβαίνει κι ότι την προειδοποίησες ότι είναι επικίνδυνο. Να με ξαναπάρεις τηλέφωνο μετά από δύο – τρεις ώρες και να μου πεις ότι η δικαιοσύνη έπεσε από την σκεπή και την πήγαμε στο νοσοκομείο, αλλά να μην ανησυχώ. Ακολούθως, να με ξαναπάρεις τηλέφωνο και να μου πεις ότι η δικαιοσύνη μπήκε στο χειρουργείο, όμως οι γιατροί σε καθησύχασαν ότι όλα θα πάνε καλά. Αργότερα, να με ξαναπάρεις τηλέφωνο και να μου πεις ότι οι γιατροί έκαναν τα πάντα, αλλά η δικαιοσύνη κατέληξε. Με αυτόν τον τρόπο μου δίνεις τη δυνατότητα να το χωνέψω, να το αποδεχτώ το μοιραίο. Κατάλαβα αποκρίθηκε ο Υπουργός. Δεν περνάει μία ώρα και ξαναχτυπά το τηλέφωνο του λαού. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ήταν οι άλλοι δύο υπουργοί. Λαέ, η Παιδεία κι η Υγεία είναι πάνω στη σκεπή του σπιτιού, κατάλαβες ή θα φάμε μία περιουσία στα τηλέφωνα;…  

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα δεν είναι τυχαία!  

Έγνοια της επίσημης πλευράς πρέπει να είναι η στήριξη της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας ή μήπως όχι; Στόχος της επίσημης πλευράς πρέπει να είναι η στήριξη του πλήρους καταρτισμένου εργαζόμενου εκπαιδευτικού ή όχι;

Στις κρίσεις των πολλαπλών τύπων, τους μπαμπούλες που παρουσιάζονται κατά καιρούς, στις ψευδαισθήσεις που δεν κατανοούμε ότι ζούμε, στην αντικειμενική πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπιστεί η δημόσια δωρεάν παιδεία είναι ο μοναδικός δρόμος διεξόδου!

*Εκπαιδευτικός

Ζούμε μέσα στις ψευδαισθήσεις των…ΑΛΛΩΝ!

*Του Απόστολου Μεμτσούδη

Ορμώμενος από τα τελευταία γεγονότα που διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες στην Κύπρο μας, τα πικρόχολα σχόλια ένθεν και κακείθεν, θέλω να εκφράσω τις ανησυχίες μου. Το δημοκρατικό πολίτευμα, όπως είναι γενικώς αποδεκτό, είναι αυτό που προασπίζει το δικαίωμα το κάθε πολίτη να αποτελεί ενεργό κύτταρο της κοινωνίας. Ο πολίτης μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, να επικροτεί ή να κρίνει όσα συμβαίνουν γύρω του. Ο πολίτης έχει δικαίωμα να, αλλά έχει και υποχρέωση να μην καταπατά τις αρχές της δημοκρατίας.

Σε κοινωνίες που υπάρχει σήψη, πολιτική αστάθεια και ημιμάθεια, ανισότητα, κοινωνική αδικία, έλλειψη προτύπων, οικονομικός μαρασμός, ανέχεια, ανεργία και ό,τι στέκεται εμπόδιο στην κοινωνική πρόοδο και ανάπτυξη τότε ευημερούν σχήματα που δεν αρμόζουν σε δημοκρατικά πολιτεύματα. Οι δηλώσεις του τύπου «πολιτική μειοψηφία» είναι ένας εγκληματικός όρος που πολλές φορές κρύβει πίσω του και πολιτική ανοχή! 

Ας πάω στον ελληνικό χώρο – δεν ενστερνίζομαι τη φράση ‘η Ελλάδα πέφτει μακριά’ – και  στο φαινόμενο χρυσή αυγή. Ως πολιτική μειονότητα ξεκίνησε κι εκεί. Αυτή τη στιγμή είναι μία κυνοβουλευτική ομάδα με 500.000 ψήφους από την ελληνική κοινωνία (δεν έκανα ορθογραφικό λάθος, τη θεωρώ κυνοβουλευτική ομάδα κι όχι κοινοβουλευτική). Πώς έφτασε όμως σε αυτό το δραματικό ποσοστό; Τι ώθησε αυτήν την κοινωνική μερίδα των ανθρώπων να ψηφίσει αυτούς τους τύπους;

1^ον: Η κακή χρήση της δημοκρατίας από τους εκπροσώπους των κομμάτων.

2^ον: Η πελατειακή σχέση μεταξύ των κομμάτων και αυτούς τους οποίους τους ακολουθούν.

3^ον: Το ρουσφέτι και το ‘βόλεμα’ κάθε είδους.

4^ον: Ο μη σωστός προγραμματισμός και οι επιφανειακοί χειρισμοί ζωτικών κοινωνικών ζητημάτων. Βλέπε παιδεία, υγεία, δικαιοσύνη και οικονομία.

5^ον: Ο υπέρμετρος πλουτισμός μίας κάστας ανθρώπων που θεωρούνται οι οικονομικοί κολοσσοί του κράτους.

6^ον: Η εξασθένηση με απώτερο σκοπό την καταρράκωση της μεσαίας τάξης.

7^ον: Η ανεξέλεγκτος βομβαρδισμός από τα Μ.Μ.Ε που χτυπούν τα τύμπανα αναλόγως συμφερόντων που πρεσβεύουν.

8^ον: Ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης που εντέχνως συμβαίνει κατά καιρούς.

9^ον: Η απομυθοποίηση των βασικών θεσμών του κράτους (αστυνομία, στρατός, δικαιοσύνη, κοινοβούλιο, παιδεία, θρησκεία)

Αφού συμβαίνουν όλα τα πιο πάνω, είναι εύκολο με τρία τέσσερα συνθήματα, κάποια κοινωνικά συσσίτια, κάποιες υπεραγορές που να απευθύνονται μόνο σε Έλληνες, κάποιες εξορμήσεις σε περιοχές που πλήττονται από εγκληματικότητα, κάποια παχιά λόγια μέσα στο κοινοβούλιο, κάποια συνθήματα του τύπου πρώτα το κράτος μου και οι πολίτες του, αρκούν ο πολίτης που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας να δει τον λυτρωτή του στο καλά κρυμμένο πρόσωπο των πιο πάνω ενεργειών και συνθημάτων.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και τώρα στη χώρα μας. Γεννιέται ένα παιδί, το οποίο έχει βαφτιστεί. Απλά, έχει άλλο όνομα, ΕΛΑΜ. Σε αυτό το σημείο θα δανειστώ τα λόγια του Χάρρυ Κλυνν.

…«O λαός απέδειξε ότι διαθέτει ΦΟΝΙΚΟ χιούμορ, στέλνοντας τη Χρυσή Αυγή στο βουλευτικό χαμαιτυπείο, διότι σκέφτηκε απλά και προπαντός λογικά: “Έχω για 30 χρόνια απέναντί μου μια δολοφονική κυνοβολευτική ληστοσυμμορία (σ.σ. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ κλπ.) που ΕΝ ΧΟΡΩ λήστεψαν τις αποταμιεύσεις μου, δήμευσαν τα σπίτια μου, ξεπούλησαν τη χώρα, διώχνουν   παιδιά μου πάλι μετανάστες, με αρρωσταίνουν και με αυτοκτονούν κάθε μέρα, εισάγουν νταβατζιλίκι συνεχώς αλλοδαπούς πληθυσμούς για να με...αντικαταστήσουν στη Γη των προγόνων μου. Πώς θα τους αντιμετωπίσω για να μην έχω την τύχη των Ινδιάνων της Αμερικής; Στέλνοντας στη βουλή αυτούς που νομίζω ότι μπορούν να “καθαρίσουν”»…

Πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ το τι αφήνουμε να μεγαλώνει στη δημοκρατία. Πρέπει να αφουγκραζόμαστε αυτά που είναι ενάντια στο δημοκρατικό πολίτευμα. Πρέπει να υπάρχουν οι δικλείδες ασφαλείας απέναντι σε αυτά τα κυνοβουλευτικά  κόμματα!

Ο πολιτικός αντιπρόσωπος του λαού πρέπει να έχει οξύτητα πνεύματος, να «εκμεταλλεύεται» τις συγκυρίες για το κοινό καλό, να έχει όραμα και μία ανιδιοτελή προοπτική προόδου, να αφουγκράζεται τις δυσκολίες και τα κακώς κείμενα που πρόκειται να σταθούν τροχοπέδη στο κοινό συμφέρον, να αγαπά και να σέβεται τους νόμους, να είναι υπέρμαχος της δημοκρατίας και ό,τι αυτή πρεσβεύει, να καταπατά το προσωπικό συμφέρον για το συμφέρον του λαού που τον εκλέγει, να δρα χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες…

Από την άλλη ο πολιτικοποιημένος πολίτης πρέπει να αγαπά τη χώρα του, να σέβεται τους νόμους, να πολεμά για τη δημοκρατία, να σέβεται και να εκτιμά τους πολιτικούς εκπροσώπους που εκλέγει για την αντιπροσώπευσή του…

Όλα τα πιο πάνω μπορούν να «παντρευτούν» μέσα από τη αλληλοκατανόηση, την εμπιστοσύνη, την αμοιβαία υποχώρηση, των κοινών στόχων και προσδοκιών, του δημιουργικού διαλόγου, της συναδέλφωσης και της απαγκίστρωσης από τα ατομικά θέλω μεταξύ των δύο πλευρών…

Τώρα πρέπει ν’ αναλογιστούμε τι απ’ όλα τα παραπάνω ισχύει στη σημερινή εποχή. Η απαξίωση και ο μηδενισμός μόνο κακά μπορεί να φέρουν! Από την άλλη χωρίς κριτική δε συντελείται η πρόοδος τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό (κατ’ επέκταση του πρώτου). Ένας καλύτερος πολίτης είναι το κύτταρο για μία καλύτερη κοινωνία!

Γεννιούνται όμως και τα εξής ερωτήματα. Ποια είναι αυτά τα στοιχεία που με κάνουν ευτυχισμένο ως πολίτη; Τι παίρνω από τους πολιτικούς ηγέτες που με κάνει να νιώθω υποχρέωση, αλλά και ελευθερία; Ποιες ενέργειες των πολιτικών με κάνουν και νιώθω υπερήφανος ως πολίτης του κράτους μου;

Δεν είναι ώρα για αφορισμούς ή σκεπτικισμούς. Δεν είναι ώρα για κριτική άνευ αιτίας και σχόλια με μικροκομματικά συμφέροντα, δράττοντας της ευκαιρίας μιας χρονικής συγκυρίας! Ο ρεβιζιονισμός και ο τυχοδιωκτισμός σε κάθε επίπεδο πρέπει να εκλείψουν. Ας σκεφτούμε διαλεκτικά σε όλα τα επίπεδα. Ας γνωρίσουμε τα ιστορικά μας λάθη, διότι μπορεί να γίνουν ταφόπλακα σε οποιαδήποτε σπίθα προόδου! Ας δράσουμε με γνώμονα του σωστού πολιτικού οι μεν και του σωστού πολίτη οι δε.

Ας έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά. Να βλέπουμε και να ακούμε πίσω από τις λέξεις των «υπευθύνων». Μπορούμε να έχουμε μία κοινωνία που θα αγκαλιάσει τα παιδιά μας! Μπορούμε να θεριέψουμε τον όρο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Δυστυχώς, ξεπέρασα τις 450 – 500 λέξεις, αλλά είχα δασκάλους που ανέπτυξαν την κριτική μου σκέψη! Ψευδαισθήσεις να μου πεις…

*Δάσκαλος

Ταμπέλες!

Του Απόστολου Μεμτσούδη

Παντού ταμπέλες, διαφόρων ειδών ταμπέλες. Ταμπέλες με οδηγίες, με απαγορεύεται, με αδιέξοδα, με λύσεις και ευκαιρίες, με δώσε και ξαναδώσε, με κρίση, με ύφεση των αριθμών αλλά όχι των ανθρώπων, με κατακριτές, με χειροκροτητές, με ιθύνοντες, με εκσυγχρονισμός, με αναχρονισμούς, με οπισθοχωρήσεις, με νέο αλλά με πολύ δόση παλιού, με το ικανό, με το τέλειο, με το ιδανικό, με ποιότητα, με ποσότητα, με…Παντού ΤΑΜΠΕΛΕΣ που γράφουν για το καλό μου!

Κι εσύ, στη μέση του πουθενά του μυαλού σου να αναρωτιέσαι «μπας κι έχουν δίκιο τελικά»! Να τα βάζεις με τον εαυτό σου και να σκέφτεσαι αν όντως έχεις λάθος. Λέγοντας ένα ψέμα πολλές φορές, τότε αυτό γίνεται μία τεράστια αλήθεια! Αλήθεια, που αρχίζεις να πιστεύεις κι εσύ στο τέλος. Να ρίχνεις τόνους νερού λογικής στο μυαλό σου, αλλά να απορροφά (το μυαλό σου) μόνο το υδρογόνο και να στο διαλύει! Ρε, μπας κι έχουν δίκιο!

Και βγαίνω από τον μικρόκοσμό μου και κοιτάζω και προς τα έξω, μπας και ξεστραβωθώ. Η αλήθεια δεν έχει μία οπτική πλευρά, αλλά διαφορετικές. Δηλαδή η αλήθεια δεν είναι μία; Αυτήν δεν ψάχνουμε εναγωνίως σε όλη μας τη ζωή; Και ποια είναι η αλήθεια;

Ψάχνοντας, λοιπόν, βρήκα και τις πιο κάτω ταμπέλες. Αυτές οι ταμπέλες βέβαια είναι κρυμμένες καλά, αφού δεν είναι για το καλό μας! Δεν πρέπει να ανακοινώνονται από τα ΜΜΕ, διότι θα προκαλέσουν την κοινή γνώμη, που μέχρι τώρα καλά έχει πορευτεί…

Τα τελευταία χρόνια επιστάμενα και μεθοδικά η ποιότητα της εκπαίδευσης διασυνδέεται με την ιδιωτικοποίησή της. Σε αρκετές χώρες έχει περάσει στην κοινή γνώμη ότι είναι ασύμβατη η ποιότητα με τη Δημόσια Εκπαίδευση! Σε αρκετές επίσης Ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει κάθε χρόνο φανερή ή συγκεκαλυμμένη εκστρατεία εγγραφής και φοίτησης των παιδιών στα ιδιωτικά σχολεία. Έμμεσα σε πολλές περιπτώσεις τα ιδιωτικά σχολεία χρηματοδοτούνται από κρατικούς πόρους.

Στην περίπτωση της Τουρκίας σύμφωνα με στοιχεία της συντεχνίας Egitim Sen τα πέντε τελευταία χρόνια έχουν πολλαπλασιαστεί τα ιδιωτικά σχολεία Μέσης τα οποία μέχρι το 2009 ήταν μόλις 45 ιδιωτικά σ’ ολόκληρη τη χώρα και σήμερα έχουν ξεπεράσει τις 4.000! Η Τουρκική κυβέρνηση δίνει η ίδια ανεπίσημα χορηγίες σε οικογένειες για να στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία.

Στην Πορτογαλία ενώ έχουν γίνει τεράστιες περικοπές στον προϋπολογισμό της Δημόσιας Παιδείας έχουν καταβληθεί από το κράτος (2014) 20 εκατομμύρια ευρώ για στήριξη της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Στη Γαλλία δεν υπάρχει ακόμα ανάπτυξη ιδιωτικής εκπαίδευσης και η Δημόσια Παιδεία παραμένει ισχυρή. Υπάρχει όμως σοβαρή ανησυχία αν αυτή θα μπορέσει να μείνει ανεπηρέαστη από τις ευρύτερες νεοφιλελεύθερες πρακτικές. Επισημάνθηκε ότι η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης θα τερματίσει τη δυνατότητα  για κοινωνική δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες.

Στη Ρουμανία ο νέος νόμος του 2013 επέτρεψε για πρώτη φορά την ίδρυση και λειτουργία είκοσι σχολών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Παράλληλα στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας εντοπίζεται λανθάνουσα (κρυφή) ιδιωτικοποίηση συγκεκριμένων λειτουργιών των σχολείων. (Χορηγοί, επεμβάσεις στα Αναλυτικά προγράμματα).

Στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει τονισθεί ότι η ποιότητα της εκπαίδευσης έχει ταυτιστεί με τα εύπορα ιδιωτικά σχολεία. Τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί η πρακτική χρήσης δημοσίου χρήματος για ανάπτυξη της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Επιπρόσθετα είναι γεγονός ότι γύρω από τα φοιτητικά – σπουδαστικά δάνεια που δίνονται στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχει ένα πολύ επικερδές και προσοδοφόρο σύστημα για τις Τράπεζες και τις Ιδιωτικές σχολές.  

Στην Ισπανία, ανάμεσα σ’ άλλα, τα τελευταία τρία χρόνια έχει ιδιωτικοποιηθεί σημαντικός αριθμός δημοσίων Υπηρεσιών ανάμεσα στις οποίες και σχολικά ιδρύματα. 

Στο Καζακστάν, μετά το 2009, τα πιο πολλά σχολεία δευτεροβάθμιας έχουν ιδιωτικοποιηθεί. 

Στη Σουηδία, παρά τη διεθνή εικόνα της χώρας, καταγγέλθηκε σταδιακή υπόσκαψη και φθορά του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευση μέσα από τα Μ.Μ.Ε και από σειρά νομοθετημάτων.

Τελικά, μπορώ να μην έχω στο μυαλό μου όλα αυτά τα στοιχεία; Μήπως, όλες αυτές οι κενοτομίες (κι όχι καινοτομίες) αποσκοπούν κάπου αλλού; Ενδεχομένως να έχω και άδικο, αλλά φίλε μου το έχω αποφασίσει…

Αποφάσισα…

Έφτιαξα μία δική μου ταμπέλα και…την έβαλα στο στήθος μου!

ΜΗ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ!

⃰Βοηθός Γενικός Οργανωτικός ΠΟΕΔ, Μέλος ΔΣ ΠΟΕΔ, Μέλος ΔΣ Α.Κί.ΔΑ

Υ.Γ₁ : To Δ.Σ. ETUCE (European Trade Union Committee for Education) ενέκρινε ψήφισμα κατά της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης και ζητώντας στήριξη για την προάσπιση του Δημόσιου Σχολείου.

Υ.Γ₂: Ευχαριστώ το φίλο μου Κωνσταντίνο Κωνσταντίνου (εκπρόσωπο της Κύπρου στην etuce) για την ενημέρωση που μας έκανε. Χωρίς αυτήν την ενημέρωση δεν θα μπορούσα να γράψω αυτό το άρθρο.