Το καρότο, το αυγό και το τσάι

Γράφει ο Απόστολος Μεμτσούδης (Εκπαιδευτικός)

apostolosmemtsoudis@gmail.com

Πόσες φορές δεν αγανάκτησες, δεν έκλαψες, δεν ήθελες να μην κάνεις τίποτα. Πόσες φορές τα προβλήματα που σου παρουσιάστηκαν, τα θεώρησες άλυτα. Βουνό τα προβλήματα και εσύ να θέλεις να πάρεις τα βουνά και τα λαγκάδια. Θ’ ανέβω να τραγουδήσω στο πιο ψηλότερο βουνό, που λέει και το άσμα! Ας το φιλοσοφήσουμε όμως φίλε και φίλη μου, όπως μόνο εμείς μέχρι τώρα ξέρουμε, μέσα από μια απλή ιστορία…

Πριν αρκετό καιρό, θα σε γελάσω πόσο, κάποιος άρχοντας συνεχώς παραπονιόταν πως η ζωή του ήταν γεμάτη βάσανα και αναποδιές. Κάθε μέρα είχε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα και καταστάσεις που τον έκαναν να νιώθει άγχος και νευρικότητα. Ζήτησε από τους αυλικούς του να βρουν κάποιον που θα του έλυνε όλα αυτά που τον ταλαιπωρούσαν.

Μετά από λίγες μέρες παρουσιάστηκε μπροστά του μία σοφή γερόντισσα. «Εσύ θα μου λύσεις τα προβλήματά μου;» ρώτησε ο άρχοντας. «Είμαι εδώ άρχοντά μου για σε προβληματίσω περισσότερο, αν τώρα σου λύσω και τα προβλήματά σου ακόμα καλύτερα» του αποκρίθηκε χαμηλόφωνα και ήρεμα η γερόντισσα. «Μόνο θέλω να μου φέρεις ένα τσουκάλι, ένα μπρίκι και νερό» συνέχισε.

Αυτά που ζήτησε η γερόντισσα ήρθαν αμέσως. Τότε, κάθισε στο τζάκι και έβαλε στο μπρίκι και στο τσουκάλι νερό. Μόλις έβρασε το νερό στο τσουκάλι έβαλε το καρότο και το αυγό, ενώ στο μπρίκι έβαλε τσάι του βουνού. Μετά από λίγο τον ρώτησε σχεδόν ψιθυριστά «πες μου τι βλέπεις άρχοντά μου;». «Τι βλέπω; Ένα βρασμένο μαλακό καρότο και ένα σφικτό αυγό» αποκρίθηκε κάπως αδιάφορα. Με την ίδια ήπια ομιλία τον ρώτησε ξανά «και τι μυρίζεις;». «Μοσχοβολάει το τσάι του βουνού» της απάντησε κάπως κοφτά και ανυπόμονα, αφού δεν καταλάβαινε όλες αυτές τις ενέργειες.

Η γερόντισσα κοίταξε με ένα γλυκό και ήρεμο βλέμμα ίσα στα μάτια και του είπε «Τα βάσανα, οι στεναχώριες, οι λύπες, τα προβλήματα είναι το χοχλαστό  νερό. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν δυνατοί, μα σαν τους βρουν αναποδιές, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το καρότο, που μαλακώνει και διόλου δύναμη δεν έχει πια. Άλλοι πάλι μοιάζουν με το αυγό. Μέσα τους είναι αδύναμοι και μόνο ένα τσόφλι έχουν απ’ έξω να τους προστατεύει. Όταν έρθουν δύσκολοι καιροί, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το αυγό και, σαν αυτό, γίνονται κι από μέσα τους σκληροί. Μα είναι κι άλλοι που θυμίζουν το τσάι. Όταν τους βρίσκουν βάσανα, είναι κι εκείνοι σαν να πέφτουν σε βραστό νερό, μα ούτε σκληραίνουν, ούτε μαλακώνουν. Μεταλλάζουν μόνο το νερό σε τσάι του βουνού που ευωδιάζει. Κι ευφραίνονται με τη μοσχοβολιά του όσοι βρίσκονται κοντά. Τις λύπες και τις στενοχώριες, πάει να πει, τις κάνουν γνώση, καλοσύνη και χαρά».

Η γερόντισσα με το τέλος των λόγων της κοίταξε με καλοσύνη τον άρχοντα, του χάιδεψε τρυφερά τα μαλλιά και του είπε «φρόντισε να είσαι σαν το τσάι!». Τον αποχαιρέτησε και έφυγε. Ο άρχοντας στάθηκε σκεφτικός αρκετή ώρα, θα σε γελάσω πόση, αλλά θυμάμαι ότι ένα δάκρυ κύλισε στο πρόσωπό του μαζί μ’ ένα χαμόγελο…

Τα προβλήματα μας κάνουν πιο δυνατούς, πιο σοφούς. Μέσα από τα καθημερινά μας προβλήματα γινόμαστε καλύτεροι και πιο ανθρώπινοι. Μην χολοσκάς όταν έχεις να αντιμετωπίσεις προβλήματα, αφού στο τέλος με τη λύση τους η μοσχοβολιά του τσαγιού θα μπορεί να παρθεί και από τους συνανθρώπους σου. Καλή αντάμωση…

ΥΓ₁: Βρες τη σημασία των έντονων μαυρισμένων λέξεων στο λεξικό σου

ΥΓ₂: Φτιάξε μία παρόμοια ιστορία χρησιμοποιώντας τα δικά σου υλικά

ΥΓ₃: Η ιστορία είναι μία διασκευή από το βιβλίο της Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου: «Στη σκιά της πράσινης βασίλισσας» 

Κλακαδόροι ή φορείς ανάπτυξης και προόδου;

*Του Απόστολου Μεμτσούδη

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μία οργανωμένη προσπάθεια για αποδιάρθρωση του κράτους προνοίας, δηλαδή την αποδυνάμωση των κρατικών παρεμβάσεων, αλλά και της αγοράς εργασίας. Αυτό συντελείται τεχνιοτρόπως μέσα από εύηχες και εύπεπτες λέξεις, έννοιες και ορολογίες. Αναδόμηση, αναδιάρθρωση, εξορθολογισμός, ανοικοδόμηση, νοικοκύρεμα των δημοσίων δαπανών, διασφάλιση του δημοσίου χρήματος, αξιοκρατία, ανάπτυξη, μεταρρύθμιση και τόσα άλλα…

...«για να διατηρήσουν οι κυρίαρχες ομάδες την ηγεσία τους πρέπει να ενσωματώσουν κάποια περιορισμένα θραύσματα αυτής της θεματολογίας (των διαφόρων κινημάτων) στις δικές τους θέσεις» (Apple, 2010)

Πώς επιτυγχάνονται όλα αυτά;

Η πρακτική του διαίρει και βασίλευε! Κατακερματισμός του κλάδου μας σε εκπαιδευτικούς διαφόρων ταχυτήτων, προνοιών και ρυθμών. Μόνιμοι πριν και μετά το 2011. Συμβασιούχοι με διαφορά σε έτη υπηρεσίας. Αντικαταστάτες. Αυτοεργοδοτούμενοι… Κλάδος με υποκλάδους που έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα…

Αποδυνάμωση της κυρίαρχης σκέψης και αντικατάστασή της από μία αλλοτριωμένη σκέψη με «νέες» νεοφιλελεύθερες αξίες. Έχουμε μία επίθεση στη σκέψη της κοινής γνώμης. Με την αλλαγή της σκέψης συντελούνται και αλλαγές που, υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα μπορούσαν να γίνουν. Πλήρης έλεγχος των ΜΜΕ, επιβολή της νοοτροπίας της ενοχής, της ανοχής και του σώπα (αφού έχουμε δουλειά σώπα – κοίτα τον κοινωνικό ιστό γύρω σου και σώπα – κοίτα το δικό σου σπίτι και σώπα…). Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται!

Στην σημερινή εποχή κάποιες ιδέες μπορούν να νικήσουν κάποιες άλλες. Το θέμα δεν είναι αυτό, αλλά στην πάλη ιδεών ουσιαστικά κρύβεται και η πάλη της δράσης! Κάθε ιδέα ή θεωρία κρύβει από πίσω της και μία συγκεκριμένη εκδήλωση δράσης. Άρα, έπρεπε να εφευρεθούν ή να δημιουργηθούν και οι κατάλληλες συνθήκες. Και εγένετο η οικονομική κρίση, μία πλαστή οικονομική κρίση που αποχαυνώνει και περιορίζει στο ελάχιστο την οποιαδήποτε αντίδραση. Ο συνδυασμός της αλλαγής του τρόπου σκέψης με την οικονομική κρίση αποτελούν ένα τέλειο εγκληματικό μείγμα για εκμετάλλευση των συλλογικών τραυμάτων προκειμένου να επιβληθούν ριζικές κοινωνικές και οικονομικές μεταβολές!

Η ένταση, η ποσότητα και η περιοδικότητα των χτυπημάτων. Όσο μεγαλύτερα και ισχυρότερα είναι τα χτυπήματα σε έναν αγωνιζόμενο (κατακερματισμός κοινωνικών ομάδων), τόσο πιο πολύ μειώνονται οι αντιδράσεις του! Σε έναν λοιπόν! Έτσι, έγινε μία μετάλλαξη της επίθεσης, όχι σε κοινωνίες, όχι σε ομάδες αλλά σε άτομα.

Αντικαταστάτες (ο νέος τρόπος εργοδότησής τους προσομοιάζει με αυτόν της αγοράς εργασίας) – Νέο Σύστημα Διορισμών – Επαγγελματική μάθηση και πιλοτική της εφαρμογή – το κρατικό μισθολόγιο και οι προσαυξήσεις που εν ευθέτω χρόνο θα υπολογίζεται με έναν μαθηματικό τύπο – η κατακρεούργηση της ΑΤΑ – η συνεχής αγορά υπηρεσιών – η Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού – η προφασισμένος και ποδηγετημένος  κοινωνικός διάλογος και η δήθεν κοινωνική ευαισθησία – η εργοδότηση των άνεργων συναδέλφων με μισθούς πείνας καλυπτόμενα όλα με την ανοχή και συνενοχή ενίοτε  του σώπα – ο συνεχής, εντεινόμενος και βάναυσος πόλεμος κατά των συνδικαλιστικών Οργανώσεων…τόσες σφαλιάρες απανωτές και συνεχόμενες που ότι έχει κερδίσει ο κλάδος εδώ και 60 χρόνια, αρχίζουν να ροκανίζονται σε χρόνο dt! Αλλά το ανάφερα και πιο πάνω, στη σημερινή εποχή κάποιες ιδέες (δράσης) μπορούν να νικήσουν κάποιες άλλες (με κοινωνικό πρόσωπο).

Ο κλάδος μας στενάζει και δεν είναι θέμα μαζοχισμού του, αλλά μίας οργανωμένης και πολύπλευρης επίθεσης της επίσημης πλευράς επάνω του. Η μετάλλαξη των συνειδήσεων, ο αποπροσανατολισμός τους, η πολιτισμική αρνητική επανάσταση ιδεών, η καταπάτηση της δημοκρατίας, η καταπάτηση των θεσμών, το πολιτισμικό έλλειμα των αξιών είναι μερικοί από τους λόγους που οδηγούν σε αυτό το σημείο. Η επίσημη πλευρά δεν αποζητά αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς, αλλά τη σύγκριση αυτής της κατάστασης με άλλες χειρότερες με απώτερο σκοπό του αποφθέγματος «Δόξα τω Θεό, υπάρχουν και χειρότερα»!

Πιο συγκεκριμένα οι τομείς που προσπαθούν να διαβάλλουν ή έχουν διαβάλλει έως τώρα:

1ον: Επίθεση εναντίον της μόνιμης εργασίας. Επέκταση της μερικής απασχόλησης και των συμβάσεων. Επέκταση της εκ περιτροπής εργασίας, νοικιάζω και δανείζομαι εργαζόμενους.

2ον: Παρεμβάσεις αποδυνάμωσης του καθεστώτος προστασίας των εργαζομένων τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. 

3ον: Μεγιστοποίηση των ωραρίων εργασίας με σκοπό την εκμηδένιση του νεκρού χρόνου.

4ον: Παρεμβάσεις στους τρόπους διαμόρφωσης των μισθών με απώτερο σκοπό την πλήρη εξατομίκευση του μισθού.

5ον: Παρεμβάσεις στο δημόσιο τομέα από ιδιωτικούς φορείς, επιβάλλοντας όρους ιδιωτικού δικαίου στο δημόσιο. Όταν έχουμε παρέμβαση στο δημόσιο τομέα, αυτό σημαίνει ότι έχουμε πολλαπλή παρέμβαση στον ιδιωτικό τομέα.

Πού αποσκοπούν τα πιο πάνω; Το σημαντικότερο κομμάτι είναι η δημιουργία ρήγματος ανάμεσα στον εργαζόμενο κόσμο και το σπάσιμο της εργατικής αλληλεγγύης. Ενισχύουν τη μείωση θέσεων (20%-30%), απώτερος σκοπός η μείωση των μισθών (30%-60%) αλλά και στις πολιτικές συμπίεσης των μισθών (βγάζοντας τουλάχιστον 20% των εργαζομένων ως άχρηστους ή ανεπαρκείς). Στην κατάργηση της μονιμότητας. Στην αύξηση των ωραρίων εργασίας. Στην εξίσωση του κατώτατου μισθού.

Η κάθε συνδικαλιστική οργάνωση προασπίζεται τους όρους εργασίας, διεκδικεί πιο ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, διαχειρίζεται εργασιακές διαφορές, συνειδητοποιεί την πραγματικότητα – την αντικειμενοποιεί – και δρα για να αλλάξει μία κατάσταση που αποτελεί τροχοπέδη για τα μέλη της. Με λίγα λόγια διαπραγματεύεται καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής και κατ’ επέκταση την ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας και εκπαίδευσης. Αν και περιορισμένη η δράση της, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και λίγη, πόσο μάλλον να μηδενίζεται ο ρόλος της.

Η Οργάνωση είναι κοντά σε κάθε μέλος του, αφού αποτελείται, υπάρχει και πραγματώνεται μέσω αυτού. Η Οργάνωση πρέπει να παλεύει, διαχειρίζεται και διεκδικεί. Η Οργάνωση πρέπει σε κάθε της δημόσια τοποθέτηση να αναδεικνύει τα προβλήματα του κλάδου. Μηδενικό διδακτικό χρόνο για τους Διευθυντές των Σχολείων, για την έγκυρη και έγκαιρη στελέχωση των σχολικών μονάδων, για την ορθή και βάση των κανονισμών λειτουργία των σχολικών εφορειών, προβλήματα που προκύπτουν στη λειτουργία των Προαιρετικών Ολοήμερων Σχολείων, προβλήματα που προκύπτουν σε σχέση με τη συνεργασία των Διευθύνσεων των σχολικών μονάδων με τα αρμόδια τμήματα της επίσημης πλευράς, με τα προβλήματα που προκύπτουν με την εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων, με την ενισχυτική διδασκαλία σε παιδιά που έχουν διαγνωστεί με υψηλό ρίσκο αλφαβητισμού, με το χρόνο των αλλόγλωσσων μαθητών που έχει μειωθεί, με τη θεσμοθέτηση των ΤΠΕ, με την παραβατικότητα, με τα σχολεία μαμούθ και τα προβλήματα που παρουσιάζονται, με τη γραφειοκρατία που πρέπει να περιοριστεί. Αυτές είναι μερικές από τις προτάξεις που πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω από την Οργάνωσή μου κι όχι χαιρετισμοί και διάφορα άλλα. Οι κλακαδόροι βρίσκονται στην απέναντι όχθη από αυτήν των συνδικαλιστικών Οργανώσεων. Κάθε φορά που έχουμε ανακοινώσεις διθυράμβους από την Επίσημη Πλευρά, η Οργάνωση πρέπει να βγαίνει και να αναδεικνύει τα προβλήματα που ταλανίζουν και απασχολούν τον κλάδο!

Εκεί έξω, οι περισσότεροι ικετεύουν για ησυχία. Θέλουν τον κόσμο αδαή και αποστασιοποιημένο. Θέλουν τη βάση να μην αντιδρά για να γίνεται η καθωσπρεπτική  δουλειά τους. Πρέπει να πάψουμε να συζητάμε πολλά και να λύνουμε λίγα. Εσύ, εγώ, εμείς είμαστε ενεργοί μέσα στις μάζες του κλάδου, για τις μάζες του κλάδου και έχεις, έχω, έχουμε αναδειχθεί  από τις μάζες του κλάδου με αποτέλεσμα να γνωρίζεις, γνωρίζω, γνωρίζουμε καλά τις ανησυχίες, τις ανασφάλειες και τις προσδοκίες της.

Προασπίζομαι – Διεκδικώ – Διαχειρίζομαι – Συνειδητοποιώ – Ενώνω – Αλλάζω

*Πρόεδρος Επαρχιακής Λευκωσίας Α.Κί.ΔΑ, Βοηθός Γενικός Οργανωτικός ΠΟΕΔ