Γράφει ο Απόστολος Μεμτσούδης (Εκπαιδευτικός)
Πόσες φορές δεν αγανάκτησες, δεν έκλαψες, δεν ήθελες να μην κάνεις τίποτα.
Πόσες φορές τα προβλήματα που σου παρουσιάστηκαν, τα θεώρησες άλυτα. Βουνό τα
προβλήματα και εσύ να θέλεις να πάρεις τα βουνά και τα λαγκάδια. Θ’ ανέβω να
τραγουδήσω στο πιο ψηλότερο βουνό, που λέει και το άσμα! Ας το φιλοσοφήσουμε
όμως φίλε και φίλη μου, όπως μόνο εμείς μέχρι τώρα ξέρουμε, μέσα από μια απλή
ιστορία…
Πριν αρκετό καιρό, θα σε γελάσω πόσο, κάποιος άρχοντας συνεχώς παραπονιόταν
πως η ζωή του ήταν γεμάτη βάσανα και
αναποδιές. Κάθε μέρα είχε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα και καταστάσεις που
τον έκαναν να νιώθει άγχος και νευρικότητα. Ζήτησε από τους αυλικούς
του να βρουν κάποιον που θα του έλυνε όλα αυτά που τον ταλαιπωρούσαν.
Μετά από λίγες μέρες παρουσιάστηκε μπροστά του μία σοφή γερόντισσα. «Εσύ θα
μου λύσεις τα προβλήματά μου;» ρώτησε ο άρχοντας. «Είμαι εδώ άρχοντά μου για σε
προβληματίσω περισσότερο, αν τώρα
σου λύσω και τα προβλήματά σου ακόμα καλύτερα» του αποκρίθηκε χαμηλόφωνα και ήρεμα η γερόντισσα. «Μόνο θέλω να μου
φέρεις ένα τσουκάλι, ένα μπρίκι και νερό» συνέχισε.
Αυτά που ζήτησε η γερόντισσα ήρθαν αμέσως. Τότε, κάθισε στο τζάκι και έβαλε
στο μπρίκι και στο τσουκάλι νερό.
Μόλις έβρασε το νερό στο τσουκάλι έβαλε το καρότο και το αυγό, ενώ στο μπρίκι
έβαλε τσάι του βουνού. Μετά από λίγο τον ρώτησε σχεδόν ψιθυριστά «πες μου τι
βλέπεις άρχοντά μου;». «Τι βλέπω; Ένα βρασμένο μαλακό καρότο και ένα σφικτό
αυγό» αποκρίθηκε κάπως αδιάφορα. Με την ίδια ήπια ομιλία τον ρώτησε ξανά «και
τι μυρίζεις;». «Μοσχοβολάει το τσάι του βουνού» της απάντησε κάπως κοφτά και
ανυπόμονα, αφού δεν καταλάβαινε όλες αυτές τις ενέργειες.
Η γερόντισσα κοίταξε με ένα γλυκό και ήρεμο βλέμμα ίσα στα μάτια και του
είπε «Τα βάσανα, οι στεναχώριες, οι λύπες, τα προβλήματα είναι το χοχλαστό νερό. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν δυνατοί,
μα σαν τους βρουν αναποδιές, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το καρότο,
που μαλακώνει και διόλου δύναμη δεν έχει πια. Άλλοι πάλι μοιάζουν με το αυγό.
Μέσα τους είναι αδύναμοι και μόνο ένα τσόφλι έχουν απ’ έξω να τους προστατεύει.
Όταν έρθουν δύσκολοι καιροί, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το αυγό
και, σαν αυτό, γίνονται κι από μέσα τους σκληροί. Μα είναι κι άλλοι που
θυμίζουν το τσάι. Όταν τους βρίσκουν βάσανα, είναι κι εκείνοι σαν να πέφτουν σε
βραστό νερό, μα ούτε σκληραίνουν, ούτε μαλακώνουν. Μεταλλάζουν μόνο το νερό σε τσάι του βουνού που ευωδιάζει. Κι ευφραίνονται με τη μοσχοβολιά του όσοι
βρίσκονται κοντά. Τις λύπες και τις στενοχώριες, πάει να πει, τις κάνουν γνώση,
καλοσύνη και χαρά».
Η γερόντισσα με το τέλος των λόγων της κοίταξε με καλοσύνη τον άρχοντα, του
χάιδεψε τρυφερά τα μαλλιά και του είπε «φρόντισε να είσαι σαν το τσάι!». Τον
αποχαιρέτησε και έφυγε. Ο άρχοντας στάθηκε σκεφτικός αρκετή ώρα, θα σε γελάσω
πόση, αλλά θυμάμαι ότι ένα δάκρυ κύλισε στο πρόσωπό του μαζί μ’ ένα χαμόγελο…
Τα προβλήματα μας κάνουν πιο δυνατούς, πιο σοφούς. Μέσα από τα καθημερινά
μας προβλήματα γινόμαστε καλύτεροι και πιο ανθρώπινοι. Μην χολοσκάς όταν έχεις
να αντιμετωπίσεις προβλήματα, αφού στο τέλος με τη λύση τους η μοσχοβολιά του
τσαγιού θα μπορεί να παρθεί και από τους συνανθρώπους σου. Καλή αντάμωση…
ΥΓ1:
Βρες τη σημασία των έντονων μαυρισμένων λέξεων στο λεξικό σου
ΥΓ2:
Φτιάξε μία παρόμοια ιστορία χρησιμοποιώντας τα δικά σου υλικά
ΥΓ3: Η
ιστορία είναι μία διασκευή από το βιβλίο της Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου:
«Στη σκιά της πράσινης βασίλισσας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου