Μία φορά κι έναν καιρό...

*ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΜΕΜΤΣΟΥΔΗ

Μία φορά κι έναν καιρό, όχι πολλά χρόνια πίσω, ήταν ένα σύνθημα που ήθελε ν’ αλλάξει τον κόσμο. Αυτό το σύνθημα ήταν μόνο τρεις λέξεις. Λέξεις που και σήμερα είναι τόσο αληθινές, ουσιαστικές και σιχαμένες συνάμα! Τρεις λέξεις που γι’ αυτές χύθηκαν πολλοί τόνοι μελάνι, αλλά και πολύ αίμα! Όλα αυτά έγιναν γιατί αυτές οι λέξεις σε άλλους έδιναν προοπτική ζωής (στην πλειοψηφία) και σε άλλους αποτελούσαν τροχοπέδη για τα πλάνα τους.

Εδώ και αρκετά χρόνια, δυστυχώς, πολλοί από εμάς δεν καταλαβαίναμε ότι αυτές οι λέξεις καπηλεύονταν, αναμασιούνταν, διαστρεβλώνονταν, μειώνονταν και ενίοτε μηδενίζονταν! Τελικά αυτές οι λέξεις, με πολύ έντεχνο τρόπο, έχουν ακρωτηριαστεί!

Πολλοί «υπεύθυνοι» προφασίζονται διάφορους λόγους για κάποιες αποφάσεις τους. Κύριος λόγος η οικονομική κρίση, πιο πρόσφατος όρος το μνημόνιο! Δεν μπορούν να αποφύγουν κάποιες αποφάσεις λόγω μνημονίου! Ποιος υπέγραψε αυτό το μνημόνιο; Όχι, πάντως οι πολλοί! Είσαι ελεύθερος για να, αλλά όχι ελεύθερος από… Κι έτσι το έργο καταλήγει πάντα με ρητορικές ερωτήσεις που δεν έχουν ποικίλες απαντήσεις, αλλά ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ του μνημονίου.

Έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ υπάρχει η θέληση, η βούληση πάει περίπατο! Μακάρι να μπορούσαμε λοιπόν. Από την άλλη όμως, έχουμε και το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»! Ένας φαύλος κύκλος των καιρών που διανύουμε φίλε μου…

Δεν μάντεψες ακόμα τις λέξεις;

Γύρω μας βλέπουμε καταστάσεις εφιαλτικές, αν και όχι πρωτόγνωρες! Η ιστορία μας δίδαξε πολλές φορές. Εδώ θα δανειστώ λίγους στίχους από ένα αγαπημένο μου τραγούδι: «Κάποτε θα `ρθουν γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί για να σε πείσουν. Έχε το νου σου στο παιδί κλείσε την πόρτα με κλειδί, θα σε πουλήσουν.»

Ο έλεγχος είναι πιο εύκολος όταν έχεις να αντιμετωπίσεις έναν ρακένδυτο αντίπαλο! Το χειρότερο όλων, όμως, είναι ότι μας κάνουμε και νιώθουμε και φταίχτες! Τι σου είναι το παιχνίδι της ψυχολογίας (πολιτικής και μη)! Με τα πιο πάνω, τόσο απλά, σκότωσαν τις δύο από τις τρεις λέξεις!

Τώρα τελευταία στον τόπο μας πάνε προς εκτέλεση και την τρίτη λέξη! Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί! Προσπαθούν μέσα από ποσοστώσεις και οικονομίστικους όρους να κατακρεουργήσουν ένα από τα  υπέρτατα αγαθά του ανθρώπου. Μέσα από εκθέσεις ιδεών και μερικές ατάκες προσπαθούν να καλυτερέψουν την αγωγή μας; Την αξιοπρέπεια μας; Την ηθική μας;

Με λίγα λόγια μας πήραν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας…

Με απλά λόγια μας παίρνουν το ΨΩΜΙ μας…

Χωρίς λόγια σκοτώνουν την ΠΑΙΔΕΙΑ μας…

Κλείνοντας, θα μνημονεύσω 800 χιλιάδες «τρελούς», που έδωσαν το αίμα τους για να μπορούμε να είμαστε αυτοί που δεν είμαστε!

«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ» :  Αυτές τις λέξεις πρέπει να έχουμε οδηγούς τόσο για την πρόοδο όσο και για την ευημερία μας, άλλωστε…

Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις

Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.

Ποιητική Μ. Αναγνωστάκης

* Βοηθός Γενικός Οργανωτικός Γραμματέας ΠΟΕΔ, Μέλος ΔΣ ΑΚίΔΑ